Het verhaal van het woonoord Vossenbosch - deel 1

In de periode van 21 maart t/m 21 juni 1951 zetten ruim 12.500 KNIL-militairen en hun gezinnen voet aan wal in Nederland. Elf tot passagiersschepen omgebouwde vrachtboten zijn hiervoor ingezet.  Na aankomst in de havens van Amsterdam en  Rotterdam worden de Ambonezen (zoals de huidige  Molukkers toen  werden genoemd) met bussen vervoerd naar Amersfoort voor een medische keuring. Vervolgens worden zij gehuisvest in één van de voor hen gereserveerde woonoorden in Nederland. Het zou een tijdelijk verblijf zijn voor zo’n zes maanden.  De huisvesting van de groep Molukkers is in eerste instantie een groot probleem. Juist in deze tijd bevindt Nederland zich in de wederopbouw periode na de Tweede Wereldoorlog. De gemeentelijke overheden en provincies worden gevraagd om opgeheven of nog in gebruik zijnde rijkskampen of andere panden beschikbaar te stellen voor huisvesting van de Molukkers.

In  het voormalige barakkenkamp van de Dienst Uitvoering Werken(DUW) in Wierden vinden ongeveer twintig gezinnen afkomstig van  de schepen Asturias en  Goya een onderkomen. Groot was de deceptie toen ze de barakken zagen. Het beeld roept de vergelijking op met het leven binnen een ‘tangsi’-cultuur gedurende de KNIL-periode en strookt  niet met hun verwachtingen die ze hebben over het leven in Nederland. Hun toekomstige woonplaats ligt veelal ook nog geheel  geïsoleerd van de buitenwereld. De Nederlandse overheid heeft bewust deze keuze gemaakt omdat ze streeft naar een minimale integratie van de Molukkers in de Nederlandse samenleving . Dit betekent dat zij vaak aan de rand van dorpen en middelgrote steden komen te wonen.  Wanneer de Molukkers gehuisvest worden tussen de Nederlanders is de vrees groot  dat een mogelijke terugkeer bemoeilijkt wordt.  De Molukse gemeenschap heeft hier geen bezwaar tegen omdat juist deze geïsoleerde positie de onderlinge band en saamhorigheid alleen maar versterkt.

Bij aankomst worden de toekomstige bewoners van het  woonoord Vossenbosch ingedeeld in de zes bestaande  houten barakken.  De inrichting van de vertrekken is sober. Een tafel met een paar stelen en een bed met daarop een strozak. Vanwege het tijdelijke karakter van hun verblijf hebben zij zich hierin berust.  In de daaropvolgende jaren neemt de groep in aantal toe tot bijna honderd Molukse gezinnen met hun kinderen. Het merendeel van deze gezinnen is afkomstig uit het kamp Schattenberg/Westerbork in Drenthe waar een grote brand  drie grote barakken heeft verwoest. Uit het woonoord Vught hebben ook een aantal gezinnen hun toevlucht gezocht in Wierden. De reden van hun verhuizing naar woonoord Vossenbosch is de onderlinge rellen die tussen Molukkers en Keiezen in het kamp Vught zijn ontstaan waarbij de emoties zo hoog zijn opgelaaid dat men niet meer bij elkaar wil blijven wonen .